Kreşe başlamak hem çocuk için hem de anne baba için önemli bir deneyimdir. Kreş çocuğun ilk okul deneyimi ve evden ilk uzun süreli uzaklaşmasıdır. Anne baba için ise içinde mutluluk, üzüntü, vicdan azabı gibi birçok farklı duyguyu içeren bir olaydır.
Anne babalar ve büyük ebeveynler çocukların doğumu ile birlikte onlarla yakından ilgilenirler. Çocukların beslenme, barınma, yamak yeme, sağlık ihtiyaçlarını karşılarlar, onlara hoş vakit geçirmek için ellerinden geleni yaparlar.
Süreç içerisinde büyüyen çocuk artık sadece temel ihtiyaçlarının karşılanmasından hoşlanmaz. Bu çocuğa yetmez. Akranları ile birlikte olmaya, bir grubun üyesi olmaya, grupla birlikte toplumsal kuralları öğrenmeye ihtiyacı vardır artık çocuğun.
İşte kreş yaşantısı bu noktada önem kazanır. 3 yaşını doldurmuş olan çocukların, onlara evde bakabilecek bir ebeveyn olmasına rağmen kreşe gitmeleri faydalıdır.
Kreşin çocuk gelişimindeki faydalarını şöyle sıralayabiliriz:
• Çocuğun sosyalleşmesini sağlar
• Tüm gelişim alanlarını destekler
• Akranlarını ve öğretmenlerini model alarak yaşından beklenen davranışları sergilemesini sağlar
• Grubun bir üyesi olmasını sağlar
• Grupla birlikte sosyal kurallara uyarak hareket etmesini sağlar
• Bağımsız olarak yemek yeme, tuvalet vb ihtiyaçlarını karşılamayı sağlar
• Kendine olan özgüven ve özsaygısının gelişmesini sağlar
• Akademik olarak edinmesi gereken bilgi ve becerileri öğrenmesini sağlar
• Paylaşma, yardımlaşma, işbirliği gibi pro-sosyal davranışların gelişmesini sağlar
• Başkalarının da haklarına saygı duymayı öğrenir
Çocuklar yapı itibariyle yeni olay ve durumlara biz yetişkinlere göre daha kolay alışırlar. Kreşe başlama sürecinde eğer anne baba kaygılıysa çocuk da bu kaygıdan etkilenecek ve gitmek istemeyecektir.
Anne babalar için en önemli nokta şudur ki, çocuğunuzu kreşe göndermek demek onu tanımadığınız bir yere terk etmek demek değildir. Bu vicdan azabı duyulacak bir konu değildir.
Ebette ki her çocuk kreşe başlama sürecinde bir uyum sürecinden geçer. Kimi çocuk kreşe çok rahat başlar ama bir süre sonra "Gitmek istemiyorum" sendromu yaşanır. Kimi çocuk da bu "Gitmek istemiyorum" sendromunu başta yaşar ama bir süre sonra bu aşılır.
Bu süreçte anne babalar sabırlı ve kararlı olursa, çocuklarında olumlu bir okul algısı oluşturursa, kaygılı değil rahat tavırlar sergileyip bu süreci çocuk için normalleştirirse her şey herkes için daha kolay olacaktır.